กรรม ตอนที่ 6
กรรม ตอนที่ 6 คนดีต้องชดใช้กรรมชั่ว
หมู่คนที่ทำบุญ
ทำความดี มีจิตใจงดงาม อันต้องประสบเคราะห์กรรมน่าสงสารนั้น
ข้าพเจ้าได้พิจารณาทบทวนแล้ว เห็นเหตุอันเกิดขึ้นนี้
แต่ว่าจะเล่าถึงสภาวะที่เห็นนี้ก็ไม่ถูกต้องตรงตามที่เห็นได้
จึงนำมาพิจารณาให้เป็นสมมติเสีย เป็นการเปรียบเทียบให้เห็นเป็นรูปธรรม
แทนที่จะเป็นนามธรรม กล่าวคือ
บุคคลทำความดี สะสมความดี เป็นระยะเวลานาน
เปรียบเสมือนก้อนกลมสีขาวสะอาดก้อนหนึ่ง มีความขาวสะอาดอยู่ทั่วไป
เมื่อได้ทำความชั่วลงไปด้วยความจำเป็นบีบบังคับให้ตนต้องพ่ายแพ้แก่กฎของกรรมในอดีต
จะทำลงไปด้วยความไม่ยินดี แม้เป็นโทษไม่ร้ายแรง แต่ก็เกิดเป็นรอยดำขนาดหนึ่ง
อยู่บนทรงกลมสีขาวนั้น เมื่อมองลงไปแต่ละครั้งก็เห็นรอยดำนี้ชัดเจน
เพราะแปลกแยกแตกต่างจากสีขาวที่มีอยู่ทั่วไป การรู้สึกสะดุดตาเห็นได้ง่ายนี้เอง
เปรียบไปแล้วก็เป็นผลกรรมที่คนทำความดี ต้องสะดุดลงเพราะกรรมชั่วแม้จะไม่มากแต่ก็เด่นชัดในความยึดมั่นถือมั่นของคนดี
ทำให้ต้องได้เสวยทุกขเวทนาจากกรรมชั่วอันเด่นชัดนี้ก่อน
หรือหากจะเปรียบไปก็เหมือนรถยนต์ใหม่ๆป้ายแดง
เกิดถูกสะเก็ดหินคือบาปกรรม ความชั่วที่ตนต้องกระทำลงไป
กระแทกลงที่กระจกหน้าตรงฝั่งคนขับ ให้เป็นรอยกะเทาะร้าวอยู่แต่ไม่แตก
เมื่อจะขับรถยนต์ครั้งใด มองเห็นรอยร้าวที่กระจก ก็ให้หงุดหงิด
เจ็บช้ำน้ำใจอยู่อย่างนั้น
แม้ว่ารถจะยังใหม่อยู่อันเปรียบเหมือนกุศลผลบุญคุณงามความดีทั้งหลายที่ได้ทำเอาไว้แล้วมากมายนั้น
ก็ไม่อาจกลบลบรอยกะเทาะร้าวเพียงเล็กๆนี้ได้
บุคคลผู้ประพฤติดี
มีจิตใจดี หมั่นสร้างบุญ สร้างกุศล
จึงมักได้รับผลกรรมชั่วที่ตนก่อเอาไว้แม้ไม่มากแต่ก็รบกวนจิตใจเป็นอันมาก
จนเป็นเหตุให้ตนเองต้องได้รับความทุกขยากทรมานอยู่อย่างนั้นนานเท่านาน
จนกว่าจะคิดได้ปลงตกเสียแล้ว กรรมนั้นก็หมดลง แต่ว่าจริงๆแล้วกรรมนั้นไม่ได้หมดลงหรอก
กรรมนั้นแม้จะยังอยู่แต่ว่าจิตใจไม่ไปยึดมั่นถือมั่นมันอีกต่อไปแล้ว
ใจก็คลายจากความทุกข์ เราก็เรียกว่าหมดกรรม
สำหรับคนทำชั่วที่ได้ดี
ก็มีลักษณะทำนองเดียวกันนี้ แต่ว่าสมมติเป็นก้อนกลมดำ
ที่มีแต้มขาวคือความดีที่ทำลงไป แม้ไม่มากแต่ว่าเกิดสีขาวกันแตกต่างแปลกแยกเป็นจุดเด่นท่ามกลางสีดำ
เป็นที่สังเกตจับจ้องชื่นชมในความขาวแม้มีเพียงเล็กน้อย
ผลของกรรมขาวนั้นย่อมส่งผลให้แก่ผู้ประพฤติชั่วนั้นก่อน
จนกว่าผลกรรมขาวอันมีอยู่น้อยจะหมดลง
บุคคลนั้นๆจึงจะได้รับผลกรรมชั่วคือลูกกลมดำอันเป็นส่วนมากนั้น
อุปมา
อุปมัย เพื่อให้มองเห็นภาพ
ด้วยเพราะการจะอธิบายสภาวะที่เห็นในเวลานั้นข้าพเจ้าก็จนใจว่าไม่อาจจะสาธยายได้
ก็ขอให้ท่านผู้มีปัญญาได้พิจารณา ในส่วนธรรมที่ข้าพเจ้าหลงทางหลงธรรมนี้
เผื่อว่าจะเป็นประโยชน์ต่อผู้มาทีหลังจะได้ไม่เสียเวลาเยี่ยงข้าพเจ้าอีก
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น