หลงทาง หลงธรรม

พุทธหรือพราหมณ์       ศาสนาพราหมณ์ มีมานานและมีมาก่อนพระพุทธศาสนาจะบังเกิดขึ้น มีการสวดอ้อนวอนขอจากพระผู้เป็นเจ้า มีการบำเพ็ญตนเพื่อให้พระผู้เป็นเจ้าเห็นใจ ยอมรับ และประทานพรให้ มีคัมภีร์พระเวทย์ต่างๆ มีการฝึกสมาธิ ทั้งรูปฌาน และ อรูปฌาน ราชวงค์ศากยะของเจ้าชายสิทธัตถะแต่เดิมก็ยอมรับนับถือพราหมณ์ เจ้าชายสิทธัตถะก่อนที่จะตรัสรู้ สัมมาสัมโพธิญาณ ก็ทรงศึกษาศาสนาพราหมณ์มาก่อน ดังนั้นหลังจากที่พระองค์ทรงตรัสรู้แล้ว เวลาเผยแพร่ หลายๆเรื่องก็อนุโลมให้ใช้ความรู้ของฤษี ชีพราหมณ์ได้ ไม่ได้ทรงตัดขาดจากพราหมณ์เสียทั้งหมดทีเดียว เพื่อไม่ให้เกิดความขัดข้อง ขัดเคือง ต่อผู้ที่พึ่งเข้ามาศึกษาในพระพุทธศาสนา และยังทรงเลือกเอาสิ่งที่มีประโยชน์ของศาสนาพราหมณ์ นำมาใช้เป็นพื้นฐานให้กับพุทธบริษัทฯ ได้อย่างแยบคาย เช่น วิธีการฝึกสมาธิ แต่ว่าทรงกำกับเพิ่มลงไปว่า สัมมาสมาธิ คือสมาธิโดยชอบ สมาธิโดยชอบนี้หมายถึง สมาธิที่ก่อให้เกิดปัญญา จะเกิดปัญญาได้ ก็ต้องมีสติคอยกำกับ       อานาปานสติกรรมฐาน เป็นกรรมฐานหลักในทางพระพุทธศาสนา เพราะยังควบด้วยอนุสติเข้าไปและสามารถทำให้เข้าถึงฌาณ๔ได้ ถ้าจะฝึกเอาแบบฤษี ก็อาศัยกสิณ๑๐