หลงทาง หลงธรรม

มหาสติปัฏฐาน๔ฉบับหลงธรรมตอนที่๒ กายในกาย                 สำหรับการสาธยาย กายานุปัสนาสติปัฏฐานนี้ ขอให้เป็นเพียงความเห็นเฉพาะแต่ข้าพเจ้าเท่านั้น ท่านทั้งหลายอ่านแล้ว พิจารณาแล้วด้วยปัญญาอันชอบของตน และได้ทดลองปฏิบัติตามคำสั่งสอนของครูบาอาจารย์ดีพร้อมแล้ว ย่อมได้รับคำตอบอย่างแจ่มแจ้งในใจของท่านเอง ขอได้โปรดอย่ายึดถือเอาความคิดเห็นของข้าพเจ้านี้ไปเป็นหลัก แต่ขอให้ยึดตามพุทธพจน์บทพระบาลี และพระไตรปิฎกอันพระอริยะสาวกได้ชำระความไว้เป็นแนวทางหลักในการประพฤติปฎิบัติสืบต่อกันไป                 การเจริญสติ ณ ฐานกายนี้ มีในอนุสติ๑๐ประการของกรรมฐาน๔๐ด้วย มีในมหาสติปัฏฐานสูตรด้วยเช่นกัน แม้ในอสุภกรรมฐาน๑๐ และธาตุ๔ อาการ๓๒ ก็ว่าด้วยฐานกายนี้ จึงจัดว่ามีความสำคัญในลำดับต้น การเจริญสมถะกรรมฐาน และวิปัสสนากรรมฐานนั้น มีความสำคัญจำเป็นที่จะต้องฝึกฝนไปด้วยกัน ควบคู่กันไป ด้วยสมถะกรรมฐาน ช่วยส่งเสริมกำลังจิตให้มีพลัง เข้มแข็ง แน่วแน่ ซึ่งจะได้ส่งเสริมให้การเจริญวิปัสสนากรรมฐาน มีความทรงตัวดี เวลาพิจารณาข้อธรรมใดๆ จิตก็มีความมุ่งมั่น ตั้งมั่น แน่วแน่ เด็ดเดี่ยว จึงนับสมถะกรรมฐานนี้ได้มีส่วนสำ

มหาสติปัฏฐาน๔ฉบับหลงธรรมตอนที่๑ กายในกาย เวทนาในเวทนา จิตในจิต ธรรมในธรรม                 สำหรับท่านทั้งหลายที่เป็นพุทธบริษัท ย่อมได้ยินคำเหล่านี้มาบ่อยๆจนชินหูแล้ว แต่หากจะถามหาความนัยของคำว่ากายในกาย คืออะไร เวทนาในเวทนาคืออะไร ก็จะเริ่มมึนงงสงสัย ในมหาสติปัฏฐานสูตรก็กล่าวย้ำซ้ำๆไปมา ว่าให้รู้สึกถึงลมหายใจเข้าออก ยาวหรือสั้นก็รู้ ขอเธอทั้งหลายจงมีสติรู้อยู่ อย่างนี้เป็นต้น เมื่อครั้งที่ผมได้กราบเรียนถามหลวงพ่อ เรื่องกายในกาย ท่านตอบผมว่าก็คืออาทิสมานกายนั่นเอง แต่ผมเองก็ยังไม่ปักใจเชื่อ ยังคงมีความสงสัยมาก เพราะบางเวลาก็ได้ยินว่า กายในกายก็คืออวัยวะภายในร่างกายบ้าง บางครั้งก็ได้ยินว่า กายภายนอกคือกายของผู้อื่น กายภายในคือกายของเราเองบ้าง                 เวทนาก็เช่นกัน ข้าพเจ้าก็มีความสับสนสงสัยอยู่มาก โดยเฉพาะคำแนะนำให้นั่งสมาธิจนเกิดเวทนากล้า คือมีอาการปวดมาก ต้องนั่งให้ผ่านอาการปวดนี้ไปให้ได้ การจงกรมก็เช่นกันให้เดินจนปวดเรียกว่าเห็นเวทนาแล้วก็ทนกับเวทนานี้จนผ่านไปให้ได้ ใครผ่านไปได้ก็จะภาคภูมิใจว่าได้เห็นเวทนาแล้ว เห็นจะได้คุยฟุ้งต่อกันในหมู่คณะได้