หลงทาง หลงธรรม

บรรลุธรรม บรรลุอะไร ทำไมจึงพูดไม่ได้ ตอนที่ 2                                  สำหรับประเด็นที่จะเล่าต่อไปนี้ ก็ขอให้ท่านผู้อ่าน เมื่อได้อ่านแล้ว อย่าได้นำออกไปพูดต่อ เพื่อป้องกันการเข้าใจผิด หรือเข้าใจคลาดเคลื่อน ขอให้อ่านแต่เพียงเพื่อการพิจารณาเป็นการส่วนตัว ในฐานะที่พวกเรายังเป็นผู้หลงทาง หลงธรรมอยู่                 การได้เห็นสภาวธรรมอันทำลายความยึดมั่นถือมั่น ในรูป ในนาม ในสมมุติบัญญัติทั้งหลายลงแล้วนั้น ผู้ภาวนาจะยังคงพิจารณาต่อไปถึงปรมัตถธรรมนี้ว่า เมื่อเกิดขึ้นแล้วบนโลกนี้ ย่อมเป็นของคู่โลกนี้ เป็นแต่เพียงญาณวิถี เพื่อให้สัตว์ทั้งหลายได้หลุดพ้น หาใช่จะยึดมั่นถือมั่นเอาไว้ได้ เมื่อพิจารณาจนจบแล้ว ย้อนพิจารณาใหม่ซ้ำไปซ้ำมาอย่างรอบคอบถี่ถ้วนดีแล้ว ใจก็จะวางลงทั้ง รูป นาม ไม่ใช่รูปไม่ใช่นาม และปรมัตถธรรมที่ตนรู้ตนเห็น เมื่อนั้นแล้วจะกลับสู่สภาวะปกติธรรมดา เป็นธรรมดาอย่างยิ่ง และเป็นปกติอย่างยิ่ง กล่าวคือ เมื่อเห็นผู้หญิงสวย ก็รู้อยู่ว่าผู้หญิงคนนี้สวย เมื่อเห็นผู้ชายคนนี้หล่อ ก็รู้อยู่ว่าผู้ชายคนนี้หล่อ เมื่อเห็นต้นไทร ก็รู้ว่าต้นนี้คือต้นไทร เมื่อเห็นโบสถ์ก็รู้อยู่ว่านี่คื

บรรลุธรรม บรรลุอะไร ทำไมจึงพูดไม่ได้ ตอนที่ 1                  สำหรับนักปฏิบัติธรรมทั้งหลาย ย่อมมีจุดมุ่งหมายเดียวกันคือการได้บรรลุธรรม ได้เห็นสภาวธรรมอันเป็นปรมัตถสัจจะ คือความจริงอันสูงสุด เพราะได้ยินมาว่ารสแห่งพระธรรมนั้นเลิศกว่ารสทั้งปวง ก็อยากจะได้ชิมลิ้มรสนั้นๆ อยากเห็นสิ่งที่ครูบาอาจารย์ท่านได้เห็น ได้สัมผัส ว่าแท้จริงแล้วเป็นเช่นไร บ้างก็เชื่อว่าพูดไม่ได้ บ้างก็บอกว่าต้องลุกขึ้นยืนเอามือปิดปากเอาไว้ นั่นแหละธรรมที่แท้จริง                 เมื่อบรรลุธรรมแล้วทำไม ครูบาอาจารย์ท่านยังดุด่าว่ากล่าว ส่งเสียงดังเอ็ดตะโรได้ แล้วจริงๆบรรลุธรรมคืออะไร ท่านบรรลุอะไรกัน ในที่นี้ผมก็จะขอเล่าต่อจาก ตอนจบของ เรื่อง หลงทาง ว่าอาการบรรลุธรรมนั้น เป็นเช่นไร ซึ่งก็ขอให้อ่านแต่เพียงใช้ประกอบการพิจารณาเท่านั้น อย่าได้หลงคิดว่า ผู้เขียนเป็นผู้บรรลุธรรมแล้ว และขอให้คิดไว้เสมอว่า ผู้เขียนยังเป็นผู้หลงธรรม ยังไม่ได้มีความดี ความวิเศษแต่อย่างใด เพียงแต่นำเอาบางแง่มุม มาแสดงให้พอได้เพิ่มตรรกะใหม่ๆเท่านั้น                             การบรรลุธรรม เท่าที่เห็น ก็เป็นการเห็นสภาวธรรมตามความเป็นจริ