หลงทาง หลงธรรม

  มัชฌิมาปฎิปทา คือทางสายกลาง ที่องค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าได้ทรงตรัสแนะนำเอาไว้ และได้ทรงตรัสห้าม ส่วนสุดสองอย่าง คือ การทรมานร่างกายให้ได้รับความลำบาก เรียกว่า อัตตกิลมถานุโยค และการปรนเปรอปล่อยกายปล่อยใจไปกับความสุข เรียกว่า กามสุขัลลิกานุโยค      ตอบแบบง่ายๆ กำปั้นทุบดิน ทางสายกลางก็คือการปฏิบัติที่เป็นกลางๆ ไม่ทรมานตนเองและก็ไม่ปล่อยกายปล่อยใจไปในความสุขทางโลกๆ ไม่หนักไป ไม่เบาไป ไม่เอียงไปทางซ้าย ไม่เอียงไปทางขวา เมื่อฝึกไปแล้วก็จะรู้เองว่านี่แหละ ทางสายกลาง นี่คือสิ่งที่ผมรู้เมื่อตอนที่ยังไม่รู้ ตอนที่ยังหลงทางหลงธรรม หลงคิดว่าตัวเองรู้ จนกระทั่งมันเกิดคำถามขึ้นในใจว่า ก็ในเมื่อหลวงพ่อให้เราทำความเพียรให้มากๆ ทำให้ชำนิชำนาญ ทำจนเป็นวสี แบบนี้มันจะไม่เป็นการทรมานกายได้ยังไง เดินจงกรมวันละ11-13ชั่วโมง นั่งสมาธิ 4-6 ชั่วโมง มันก็ปวด เมื่อย ทรมานร่างกาย ท่านก็บอกว่ามันเป็นขันธมาร มารแปลว่าผู้ฆ่า ผู้ทำลาย คือทำลายความเพียร แล้วท่านก็ว่าให้ว่าฝึกแบบนี้ยังชื่อว่าเป็นผู้เกียจคร้าน      ตกลงแล้วอะไรเป็นเครื่องชี้วัดว่า ณ เวลานี้เรากำลังทรมานกาย อย่างที่องค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสห