ผู้ไม่ยึดติด(1)

ผู้ไม่ยึดติด(1)

                ในความหมายของคำว่า ผู้ไม่ยึดติด นั้น หมายเอาการไม่ยึดมั่นถือมั่นในตัวตน สังขาร ร่างกาย ของตนเองเป็นสำคัญ มีความสำคัญผิดในเรื่องนี้อยู่ด้วยกันหลายประการมาก เช่นว่า

-                    ไม่ยึดติดในร่างกายนี้แล้ว เวลาป่วยก็ไม่ไปรักษาหาหมอ ปล่อยมัน ช่างมัน มันจะตายก็ดี เราจะได้ไปนิพพาน... / แบบนี้ใช้ไม่ได้นะครับ เป็นความเห็นผิดของผู้ที่ยังไม่ได้เข้าสู่ภูมิของโสดาปัตติมรรคแต่อย่างใด เพราะอารมณ์ไม่ยึดติดในร่างกายนี้ ต้องเกิดจากปัญญาเห็นตามความเป็นจริงแล้วว่า ร่างกายนี้ เนื้อแท้ที่จริงแล้ว ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา เราไม่มีในร่างกายนี้ ร่างกายนี้ไม่มีในเรา สักวันหนึ่งเราต้องตายอย่างแน่นอน เมื่อตายแล้วก็เน่าเปื่อยผุพัง เหมือนคนอื่นๆก่อนหน้านี้ ร่างกายนี้จึงเป็นเหมือนสิ่งที่ยืมเอามาจาก ธาตุทั้ง 4 เท่านั้นเอง ถึงเวลาก็ต้องคืนเขากลับไป เมื่อยืมเขามาแล้ว ในเวลาที่ยังยืมอยู่ ก็ต้องดูแลให้ดีตามสมควร ไอ้คำว่า ดีตามสมควรนี่คือ ดูแลรักษาร่างกายนี้ตามลักษณะอาการที่สมควรจะได้รับบำบัด รักษา บำรุง ให้เพียงพอต่ออัตภาพ ไม่ใช่ทำร้าย ทรมาน ทำให้ขัดสน นั่นไม่ใช่ แต่ก็ไม่ได้ไปบำรุง บำเรอ ปรนเปรอ จนสนุกสนาน มากเสียจนลุ่มหลง ขาดสติ และที่สำคัญ ต้องไม่ผิดศีล 5 สำหรับฆราวาส


-                    ร่างกายนี้เป็นของสกปรก มีแต่ของเน่าเหม็น โสโครก โสมม อยากจะตายวันตายพรุ่ง จะได้ไปนิพพาน เพราะว่าฉันนี่เบื่อร่างกายนี้เต็มทีแล้ว  ... /ไอ้แบบนี้ก็ไม่ใช่อาการของคนไม่ยึดติดในร่างกาย แต่ว่าเป็นอาการของคนที่ยึดติดร่างกายในฝ่ายสกปรก อยากตายมากๆ พวกนี้ตายไปแล้วลงอบายภูมิหมด เพราะจิตเศร้าหมอง อารมณ์ของคนที่ไม่ยึดติดในร่างกายนั้น จะไม่เห็นว่าร่างกายนี้เป็นของสะอาด น่าบำรุง ปรนเปรอ น่าหลงใหล และก็ไม่เห็นว่าร่างกายนี้เป็นของสกปรก โสโครก โสมม จนทนอยู่กับมันต่อไปไม่ได้แล้ว แต่จะเห็นเพียงว่า ร่างกายนี้ ประกอบด้วยธาตุ ดิน น้ำ ลม ไฟ มาประชุมกันเท่านั้น มันก็เป็นสักแต่ว่าธาตุตามธรรมชาติ กำลังเป็นไปตามเหตุตามปัจจัยของมัน เราเพียงแต่มาอาศัยอยู่ชั่วคราวเท่านั้น จะสะอาดก็เป็นสะอาดแบบโลกๆ จะสกปรกก็สกปรกแบบโลกๆ เราผู้ไม่ยึดแล้วในร่างกายนี้ เราผู้ไม่ยึดในความสะอาดด้วย ไม่ยึดในความสกปรกด้วย แต่ว่าในเมื่อร่างกายอันประกอบด้วยธาตุ 4 นี้ มีการเปลี่ยนแปลงไปตามปกติทุกๆวัน มีเหงื่อ มีอุจจาระ ปัสสาวะ ที่ขับออกมา เราก็ต้องทำความสะอาด อันเหมาะสม ตามควร แก่การดูแลรักษาร่างกายนี้ อันสังคมเขาจะดูแลกัน แต่ว่าไม่ทำไปด้วยความหลงใหล ยินดี และก็ไม่ทำไปด้วยความรังเกียจ ขยะแขยง เศร้าหมองใจ 

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

วิปัสสนานั่งหลับตา ตอนที่ 1

มหาสติปัฏฐาน๔ฉบับหลงธรรมตอนที่๒

พระนิพพาน ๑